Week 3
Blijf op de hoogte en volg Willeke
23 Juli 2016 | Australië, Beresfield
Deze week was anders dan normaal. Dinsdag avond nadat ik uit het ziekenhuis kwam, ben ik onder de hete douche gestapt en daarna ben ik heerlijk gaan slapen. Woensdag ochtend heb ik samen met Tahlia de fysiotherapeut gebeld, om te vragen of hij me kon helpen met mn nek en schouders.
Na een massage en wat oefeningen die ik thuis moet herhalen, voelde ik me stukken beter!
Donderdag was ik vrij, en heb ik de jongens weer vroeg opgehaald, en vrijdag was ik samen thuis met Simon, en hebben we hier een zorgverzekering afgesloten.
Toen we thuis kwamen hebben we geluncht, en de jongens op gehaald van school. "Ik wil je wat laten zien." Zegt simon als we thuis komen. Ik loop achter hem aan naar buiten, en word gevolgd door 2 jongens die net zo nieuwschierig zijn als ik.
Een blauwe bak staat in de tuin, en hij kijkt me aan. eigenlijk wil ik niet eens zien wat er in zit.. Maar voor ik het kan zeggen haalt hij de deksel eraf, en word ik verwelkomt door 4 muizen die me tegemoed springen. "Die zijn best cute.." Zeg ik, en Simon lacht.
"We moeten ze vrij laten in het park!" Zegt Huxley, en ik ben het met hem eens. Als we ze in de tuin zouden loslaten, ben ik veel te bang dat ze me op een dag weer komen begroeten..
We stoppen de 4 muizen in een doos, en lopen naar het park. "Ik had mn telefoon mee moeten nemen.. Er zit hier namelijk een pokémon." Zegt Simon.
We laten de muizen los, en Huxley zegt 'doei' maar op dat moment komen er twee grote vogels aan die op ze af vliegen, en ze ineenkeer van de grond pakken. De uitdrukking op Huxley zijn gezicht was onbeschrijfbaar.. Geschokt. Verdrietig. En boos. Één van de muizen weet te ontanappen. "Papa, red hem!" Roept Huxley. Simon rent achter de muis aan, en ik begin te lachen. "Dit is bijna hetzelfde als pokémon go, maar dan real life!" Roep ik.
Nadat we de muizen gered hebben en op een andere plek los gelaten hebben, lopen we naar huis en bereiden we het eten voor.
Vandaag hadden we een lunch met de familie voor Finn's tweede verjaardag. Ze hebben een ontzettend leuke familie, en ik heb een ontzettend fijne middag gehad!
De mensen hier in Australie zijn ontzettend aardig en sociaal!
Na een drukke dag lig ik eindelijk lekker in bed.. Nog even skypen met mn opa die vandaag jarig is, en dan ga ik lekker slapen!
Tot volgende week!
Na een massage en wat oefeningen die ik thuis moet herhalen, voelde ik me stukken beter!
Donderdag was ik vrij, en heb ik de jongens weer vroeg opgehaald, en vrijdag was ik samen thuis met Simon, en hebben we hier een zorgverzekering afgesloten.
Toen we thuis kwamen hebben we geluncht, en de jongens op gehaald van school. "Ik wil je wat laten zien." Zegt simon als we thuis komen. Ik loop achter hem aan naar buiten, en word gevolgd door 2 jongens die net zo nieuwschierig zijn als ik.
Een blauwe bak staat in de tuin, en hij kijkt me aan. eigenlijk wil ik niet eens zien wat er in zit.. Maar voor ik het kan zeggen haalt hij de deksel eraf, en word ik verwelkomt door 4 muizen die me tegemoed springen. "Die zijn best cute.." Zeg ik, en Simon lacht.
"We moeten ze vrij laten in het park!" Zegt Huxley, en ik ben het met hem eens. Als we ze in de tuin zouden loslaten, ben ik veel te bang dat ze me op een dag weer komen begroeten..
We stoppen de 4 muizen in een doos, en lopen naar het park. "Ik had mn telefoon mee moeten nemen.. Er zit hier namelijk een pokémon." Zegt Simon.
We laten de muizen los, en Huxley zegt 'doei' maar op dat moment komen er twee grote vogels aan die op ze af vliegen, en ze ineenkeer van de grond pakken. De uitdrukking op Huxley zijn gezicht was onbeschrijfbaar.. Geschokt. Verdrietig. En boos. Één van de muizen weet te ontanappen. "Papa, red hem!" Roept Huxley. Simon rent achter de muis aan, en ik begin te lachen. "Dit is bijna hetzelfde als pokémon go, maar dan real life!" Roep ik.
Nadat we de muizen gered hebben en op een andere plek los gelaten hebben, lopen we naar huis en bereiden we het eten voor.
Vandaag hadden we een lunch met de familie voor Finn's tweede verjaardag. Ze hebben een ontzettend leuke familie, en ik heb een ontzettend fijne middag gehad!
De mensen hier in Australie zijn ontzettend aardig en sociaal!
Na een drukke dag lig ik eindelijk lekker in bed.. Nog even skypen met mn opa die vandaag jarig is, en dan ga ik lekker slapen!
Tot volgende week!
-
23 Juli 2016 - 19:23
Astrid:
Wat een belevenis Wil. Wat vond opa....en ik trouwens ook het ontzettend leuk om je even te spreken en te zien. Tijdens het skypen heb ik een kort filmpje gemaakt....ik stuur het je toe via de wa! Nu eerst maar lekker slapen. Ben benieuwd naar je volgende avontuur. Dooeeeg.....lieve Wil xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
