Boerenkool met worst, muizen, autopech, en meer..

Daar ben ik weer! Nog even een verhaaltje op de zondag avond, en voordat ik naar Brisbane ga op Woensdag!

Afgelopen week ben ik begonnen met een picnic in het park met de kinderen, knutselen in de achtertuin, en woensdagavond was het eindelijk zover... BOERENKOOL MET WORST! Nou ja, geen Unox, maar op dat moment kon het mij vrij weinig schelen, zolang die boerenkool stamppot maar goedd was!
Het rook heerlijk, en niet alleen naar boerenkool en aardappelen, maar ook naar thuis.. Toch gek, dat een bepaalde geur je ook zoveel herrinneringen kan geven. Ik heb het ook heel lang gehad als ik kleding uitpakte, of iets uit mijn koffer haalde. Het moment dat ik mijn koffer opende kwam die thuis geur even.

Tahlia en Simon vonden de boerenkool met worst heerlijk! Huxley en Finn vonden het in het begin wennen.. En dat gezegde ''Wat de boer niet kent dat eet 'ie niet'' kwam even naar boven. Na dat ze een tijdje van hun bord naar mij, en weer terug staarden, probeerde ze het toch, en gelukkig vonden ze het lekker!

En nou mijn avontuur met de muis.. De mensen die mij op Facebook volgen hebben het misschien al gelezen, maar ja.. Ik had een muis op mijn kamer!
Al een tijdje vond ik op plekken in mijn kamer muizenpoep, en nadat ik dit had opgeruimd, lag het er na een aantal dagen weer.
Maandag ochtend werd ik wakker van geritsel in mijn kamer, Dinsdag ochtend weer, maar er was niks te zien. Ik heb een Bezem naast mijn bed neergezet, voor het geval die muis ergens onder mijn bed kruipt, maar de kast waar ik het geritsel hoorde was zijn favoriete plek. Elke avond bel ik met mijn broer, en hij vond het maar al te mooi dat er een muis op mijn kamer zat. Waren we even stil, keken we TV, dan maakte hij rare geluiden (Na een aantal keer had ik er genoeg van en opgehangen), en hij wou de muis maar al te graag zien. ''Ga nou even kijken, hij bijt je echt niet hoor.'' Zegt hij, maar ik blijf veilig op mijn bed zitten met mijn bezem dicht bij me.

Donderdag vond ik de muis onder de kast in een muizenval, en heb ik Simon opgehaald om hem weg te halen.
(Slaapt een stuk lekkerder zonder het idee dat er ergens iets rond loopt.)

Vrijdagavond ben ik uiteten geweest met een aantal meiden uit Newcastle en Maitland die ook Aupair zijn!
In Hamilton zijn we naar een Thai's restaurant geweest, en daarna de kroeg ingedoken.
Helaas had een van de meiden haar ID kaart niet mee, en daarom wachtte zij in de auto tot wij genoeg hadden. Omdat ik het niet vertrouwde om haar alleen te laten, ben ik met haar mee gegaan, en hebben we in de auto gewacht tot de andere meiden terug kwamen, zodat we naar huis konden.
Helaas ging dit niet zonder problemen...
Mijn telefoon was leeg, maar ik moest Tahlia een berichtje sturen als ik thuis was, zodat ze weet dat alles veilig is. Ik zou bij een van de meiden slapen, maar zij heeft haar nog nooit ontmoet.
Ik vond een oplader in de auto, en laadde mijn telefoon op..

Een aantal uren later kwamen de andere meiden uit de kroeg, stapte in de auto om weg te rijden, maar de auto startte niet.
''Komt dit omdat ik mijn telefoon heb opgeladen?'' Vraag ik, en ze knikken.
Ik stap uit de auto, en kijk of er iemand is die ons kan helpen. Een tijdje stonden we langs de weg, ouderwets met het duimpje omhoog, maar niemand wou voor ons stoppen.
Uiteindelijk stopte er iemand, heeft ons geholpen, (geen idee wat hij deed), en konden we eindelijk naar huis!

Ik was blij toen ik de volgende ochtend thuis was.
''Je word een Oxenbridge...'' Zegt Simon.

Vaak als we een uitje hebben of we gaan met de auto weg, dan hebben we de ''Oxenbridge adventures''. We moeten omrijden, of er gaat iets mis waardoor het ons alleen maar langer duurt.

Woensdag ga ik eindelijk naar Brisbane! Het weer word goed, alles is helemaal geregeld, dus nu kan het inpakken en aftellen beginnen.
Oma Mary komt dinsdag, en ik kijk er naar uit om haar weer te zien!

Doeidoei!