28/08/2016

Hoi!

Ik wil deze blog graag openen met een bedankje. Een bedankje, voor alle lieve berichtjes die ik gekregen heb van vrienden en familie, na mijn laatste update over de heimwee. Het betekent zoveel voor me als ik een berichtje krijg met 'je bent stoer, je kan het, hou vol!'. Ik twijfelde eerst of ik de laatste blog wel online moest zetten, want ik wou niet dat mensen gingen denken dat ik me misschien aanstelde, of zouden zeggen 'Ja hallo, jij wil naar Australië..'. Maar toen bedacht ik me wat mijn mama wel eens tegen me zegt: je moet niet voor anderen denken, laat ze dat lekker zelf doen.

Ik wil natuurlijk ook eerlijk tegen mensen zijn. Ik kan wel schrijven over hoe perfect mijn leven op dit moment is, en dat ik me thuis voel, en ik niets anders meer zou willen, maar soms is dat niet altijd het geval. Ik heb er dagen tussen zitten dat ik naar mijn koffer kijk en denk; "Misschien was dit toch niets voor mij." Er zijn nachten dat ik huil, en me gewoon voorstel dat ik bij papa of mama op de bank zit. Dan luister ik naar het klokje wat ik meegenomen heb uit Nederland, en dan komt dat vertrouwde thuis gevoel weer even terug.
Er zijn dagen dat ik me stil in een hoekje duw, en me niet vertoon aan mijn gastgezin, en het fijne is; ze geven me die ruimte. Ze komen niet op me af met vragen, of lopen me achterna, nee, ze laten me met rust. Laatst kreeg ik een berichtje van Tahlia toen ik op bed ging; "Als er iets is, kan je altijd bij me terecht, dan ga ik je helpen."
En die berichtjes doen me goed.

Ik voel me nu weer stukken beter, laten we daar maar mee verder gaan.

Afgelopen woensdag was mijn verjaardag, en ik heb genoten. Ik kwam 's ochtends de kamer binnenlopen, toen Huxley riep "Doe je ogen dicht!" Zo gezegt, zo gedaan, en toen ik ze open deed, zag ik twee kleine heuveltjes onder een deken, en hoorde ik twee giechelende jongetjes. "Happy birthday Willeke!" Riep Huxley, en gaf me een klein tasje aan. Een envelop zat erin, met een lieve kaart die ze geschreven hadden. Een klein knuffel koala beertje zat er bij, en op dat moment voelde ik me heel gelukkig!

Mijn broer belde me op, waar ik heerlijk even mee gekletst heb, en die als het goed is in Januari mij op komt zoeken. Dat is iets waar ik het meest naar uitkijk.

Mijn papa belde me, mama, en mijn andere broer. En wat was het fijn om ze allemaal even te spreken, in één dag!

'S avonds vierden we het na het eten met een chocolade taart die Simon had gekocht, mocht ik kaarsjes uitblazen en een wens doen, en dronken we champagne.

Vrijdag ben ik voor het eerst zelf op pad geweest met de trein. Normaal hang ik op donderdag en vrijdag wat rond in huis, en vermaak ik me prima met een film en muziek, maar ik wou er ook wel weer eens opuit.

Ik heb geluncht in een klein restaurantje, en winkeletjes bezocht waar ik niks kocht, maar waar ik zeker terug kom!

Zaterdagavond hebben we mijn verjaardag gevierd, en gingen we met het gezin en andere familie uiteten.
Daarna ben ik naar een kroeg geweest met Tiffany, en hebben we bijna alle cocktails geproefd die er opmde kaart stonden.

In november ga ik voor het eerst op pad met mijn backpack! Ik leerde een meisje kennen via Facebook, en samen gaan we naar Brisbane en de Gold Coast.
Ook ga ik in Brisbane mijn internet vriendinnetje ontmoeten die ik in 2012 heb leren kennen via Twitter.
Na veel skypes, berichtjes, en mails,mgaan we elkaar eindelijk zien, en ik kan niet wachten!

Met de jongens en mijn band met hun gaat het super goed! Daar word ook veel naar gevraagd!
Huxley van 4, stelt me vragen, zoals "When are you going home?" "Where are your mommy and daddy, and do you miss them?" "Does it rain in Holland?" ja, soms net iets teveel Hux..

Het gaat weer goed hier...